Rasy psów: Tosa


Tosa

Klasyfikacja FCI: Grupa II. Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła. Sekcja 2.1. Molosy typu mastifa.
Nr FCI: nr 260 

WYGLĄD: 
Tosa jest dużym i dobrze zbudowanym psem o dostojnym wyglądzie (pies ma co najmniej 60 cm, a suka 55 cm). Powinien mieć prosty grzbiet, umięśnione lędźwie i szeroką klatkę piersiową. Czaszka szeroka, z wyraźnie zaznaczonym przełomem czołowo-nosowym, nos duży i czarny. Oczy ma dość małe w kolorze ciemnobrązowym o dumnym wyrazie. Uszy są stosunkowo krótkie, cienkie, wysoko osadzone, przylegające do policzków. Gdy ogon jest opuszczony, jego końcówka sięga stawu skokowego. Włos jest krótki i przylegający; gęsty i twardy. Najczęściej spotkana jest tzw. barwa czerwona, płowa, brzoskwiniowa, pręgowana i czarna.

Mój pies je trawę


Od dawna dręczyło mnie pytanie, dlaczego Ari od czasu do czasu skubie w ogrodzie trawę. Zauważyłam, że nie jest to zwykłe zjadanie trawy, ale określiłabym je jako „wyselekcjonowane”, tak jakby szukała odpowiedniego gatunku. Postanowiłam więc bliżej przyjrzeć się problemowi i podzielić się z Wami informacjami. 

Mój pies ma kleszcza


Kiedy nadchodzi wiosna, a dni stają się coraz dłuższe i cieplejsze, spragnieni promieni słonecznych i kontaktu z przyrodą wybieramy się z naszym psiakiem na długie spacery do lasu, nad rzekę czy parku.  Corocznie wraz z nastaniem wiosny wraca problem kleszczy, bo stanowią one ogromne zagrożenie nie tylko dla nas, ale także naszego psa, który w tej kwestii jest od nas całkowicie zależny. Warto więc mieć przynajmniej podstawową wiedzę w zasadniczych kwestiach: jak unikać kleszczy, co zrobić, kiedy już zaatakuje i dlaczego jest tak niebezpieczny. 

Co się czai się w ogrodzie, czyli dlaczego mój pies utył?




Kilka dni temu pisałam o problemie otyłości u psa wynikającej z niedobrania temperamentu właściciela i jego czworonożnego przyjaciela. Labradory są szczególnie podatne na nadwagę, bo należą do łasuchów i ciągle sprawiają wrażenie głodnych. Trzeba bardzo uważać, aby nie dopuścić do niekontrolowanego przyrostu wagi. Nie zawsze się to jednak udaje. Sama przekonałam się, że nawet mimo wysiłku z naszej strony zdarzają się sytuacje, na które nie mamy wpływu. Niedawno udało nam się odchudzić Ari, po tym jak jesienią mocno przybrała na wadze. Wzrost wagi był na pewno rezultatem mniejszej aktywności w tym czasie, ale przede winne były orzechy. Zanim zorientowaliśmy się, dlaczego Ari tak szybko tyje, było już praktycznie za późno. Może jednak po kolei.

Lisia Pies Roku 2013 otrzymała nagrodę


W tym tygodniu redakcja Psiej Rady wysłała nagrodę dla Lisi, ślicznego kundelka, który tak dzielnie walczył z Dorą o tytuł Psa Roku. Nagrodą była specjalnie dobrana karma dla małych psiaków firmy Josera oraz zabawka kong, do której można schować smakołyki dla Lisi.

Rasy psów: Eurasier


Eurasier

Klasyfikacja FCI: Grupa V. Szpice i psy w typie pierwotnym. Sekcja 5. Szpice azjatyckie i rasy pokrewne. 
Nr FCI: nr 291 

WYGLĄD: 
Eurasier jest w typie szpica: średniej wielkości (psy 52-60 cm, suki 48-56 cm), harmonijny, o niezbyt ciężkim kośćcu. Średnia waga psa to 23-32 kg, a suki 18-26 kg. Eurasier ma prosty grzbiet, szerokie i bardzo umięśnione lędźwie. Klatka piersiowa opada aż do stawów łokciowych. Czaszka jest płaska, przełom czołowo-nosowy słabo zaznaczony, nos czarny. Oczy, nieco ukośne, są średniej wielkości i mają ciemny kolor. Trójkątne uszy umiarkowanej długości są stojące. Bujny ogon noszony jest nad grzbietem jako pochylony albo lekko zawinięty na bok, albo całkiem zwinięty. Eurasier występuje w kilku odmianach barwnych. Możemy spotkać eurasiery rudoczerwone, czerwono-czarne, czarne z jasnymi znaczeniami i wilczaste. Jedynie kolor biały nie jest dopuszczalny. Sierść jest średniej długości i nie zasłania sylwetki psa. 

Temperament psa i właściciela, czyli 10 ras dla mało aktywnych


Jest niedzielne popołudnie. Dla mnie ulubiona pora na długie wędrówki z Ari po okolicy. W pewnym momencie zza zakrętu pojawia się para prowadząca na smyczy labradora, biszkopta z pięknymi, ale smutnymi oczami. Zawsze w takich sytuacjach labradory reagują na siebie bardzo spontanicznie, żywiołowo, bo taki mają charakter. Tym razem tak nie jest. Pies kroczy jakby ociężale, bez energii, bez reakcji, po prostu obojętnie. Może jest chory, przychodzi mi na myśl. Od razu rzuca mi się w oczy, że pies ma dużą nadwagę. Przenoszę wzrok na parę. Widać, że do aktywnych nie należą, ale nie każdy przecież musi. To indywidualny wybór. Tylko dlaczego labrador? To pytanie pojawia się błyskawicznie w mojej głowie. Mijają nas. Wszystko trwa może minutę albo dwie. Jakoś tak smutno mi się zrobiło.

Po przygodzie z lateksowym jeżykiem




Muszę przyznać, że trochę się obawiałam, jaki będzie stan Arki po tych piłeczkowych ekscesach, a szczególnie po napojeniu jej wodą utlenioną, która kojarzy mi się ze skaleczeniami, zranionymi kolanami z dzieciństwa, czyli jednym słowem z bólem. Obserwowałam jej zachowanie i chyba ze zdziwieniem stwierdziłam, że nadal tryska energią i ma jeszcze większą ochotę na szaleństwa niż zwykle.

Jak wybrać karmę? #3 Podsumowanie


Czyli jak nie będąc znawcą-dietetykiem
wybrać dobrą karmę
 

Czasy, kiedy w Polsce można było kupić kilka gatunków karm minął bezpowrotnie. Dziś mamy do wyboru całą gamę suchych karm, zróżnicowanych nie tylko jakością składników,  ale także dostosowanych do wieku psa, jego wagi i aktywności życiowej, a także stanu zdrowia. Do nabycia są również karmy dedykowane poszczególnym rasom. Nie jest łatwo znaleźć odpowiedź na pytanie, co będzie najlepsze dla naszego psa. Wielu specjalistów pracuje na rzecz koncernów sprzedających w Polsce karmy i z oczywistych względów będą chwalili swoje. Na różnych stronach i portalach można znaleźć wiele wykluczających się opinii, ale nie dajmy się zwariować. Ta sama karma bywa inaczej tolerowana przez różne psy, więc nie ma jednoznacznej odpowiedzi, która z nich jest najlepsza, podobnie jak nie można definitywnie stwierdzić, która firma produkująca żywność dla ludzi jest najlepsza. Wychodzę jednak z założenia, że lepiej być świadomym konsumentem, niż bezwiednie poddawać się perswazji reklam i automatycznie chwytać za worek z karmą w pobliskim supermarkecie. 

Niebezpieczny jeżyk-piłeczka czyli co robić, jak pies połknie zabawkę



Dzisiaj przez godzinę przeżywaliśmy w domu istny horror. Moja Ari, sześcioletnia suczka rasy labrador, z nieznanego mi powodu połknęła zabawkę!
Zacznę jednak od początku. Jakiś czas temu ktoś wrzucił do naszego ogrodu lateksową zabawkę dla psa tzw. jeżyk-piłeczkę. Zwróciliśmy na to uwagę, ale jakoś nikomu nie przyszło do głowy, że zabawka może być groźna dla naszego labradora. Ari  codziennie czeka na mnie przed domem, bo wie, że jak wrócę ze szkoły, to na pewno będzie zabawa i szalone bieganie po grodzie. Dzisiaj również czekała.

Jak wybrać karmę? #2 Zboża i inne składniki


W poprzednich postach pisałam, że najważniejszym składnikiem karmy dla psa jest mięso, czyli że karma jest tym lepsza jakościowo, im jest go więcej w jej składzie. Producenci mają obowiązek podawać na etykiecie opakowania karmy składniki w odpowiedniej kolejności, zaczynając od tego, którego jest najwięcej. Chcąc nas przekonać do swojej karmy stosują różne wybiegi mające sprawić, aby to właśnie mięso było zawsze na pierwszym miejscu. Zabieg ten dotyczy głównie składników z grupy zbóż.

Rasy hybrydowe: Pomsky


Pomsky są hybrydą dwóch, całkowicie odległych od siebie ras – husky syberyjski i pomeranian (szpic miniaturowy). Ostatnimi czasy nagle zyskały na popularności. Chcecie wiedzieć dlaczego?

Pomsky doczekały się dwóch generacji. Pierwsza z nich to bezpośrednie krzyżowanie psów husky i szpiców. Druga to krzyżowanie szczeniaków pomsky z pierwszej generacji z pomerianami. Jak rozróżnić generacje od siebie?

Nazwa

E-mail *

Wiadomość *