Temperament psa i właściciela, czyli 10 ras dla mało aktywnych

Jest niedzielne popołudnie. Dla mnie ulubiona pora na długie wędrówki z Ari po okolicy. W pewnym momencie zza zakrętu pojawia się para prowadząca na smyczy labradora, biszkopta z pięknymi, ale smutnymi oczami. Zawsze w takich sytuacjach labradory reagują na siebie bardzo spontanicznie, żywiołowo, bo taki mają charakter. Tym razem tak nie jest. Pies kroczy jakby ociężale, bez energii, bez reakcji, po prostu obojętnie. Może jest chory, przychodzi mi na myśl. Od razu rzuca mi się w oczy, że pies ma dużą nadwagę. Przenoszę wzrok na parę. Widać, że do aktywnych nie należą, ale nie każdy przecież musi. To indywidualny wybór. Tylko dlaczego labrador? To pytanie pojawia się błyskawicznie w mojej głowie. Mijają nas. Wszystko trwa może minutę albo dwie. Jakoś tak smutno mi się zrobiło.

Od spotkania miął już jakiś czas, ale mam je żywo przed oczami. Sama z autopsji wiem, że trzeba nie lada wysiłku, aby nie dopuścić u labradora do nadwagi. Z natury są łasuchami i ciągle sprawiają wrażenie, jakby nic od rana nie jadły. Utrzymanie dobrej kondycji to nie tylko kwestia doboru karmy, ale także odpowiedniej dawki ruchu, którą pies codziennie musi dostać. W przeciwnym razie jest smutny, znudzony, otyły, słowem nieszczęśliwy.

Z punktu widzenia psa najbardziej dramatyczną sytuacją jest ta, kiedy on i jego właściciel kompletnie różnią się temperamentem. Nie bez kozery zwykło się mówić, że szczęśliwy pies, to zmęczony pies.

Co to właściwie znaczy? Psy, podobnie jak ludzie, potrzebują pewnej dawki ruchu, aktywności, energii. Codziennie spotykamy ludzi uprawiających jogging, fitness, jeżdżących na rowerze. Wielu po pracy lub szkole chodzi na basen, spotyka się ze znajomymi, aby grać w siatkówkę, piłkę nożną czy tenisa. Ale są też tacy, którzy wolny czas spędzają przed komputerem, telewizorem czy nad książką. Różnimy się bardzo miedzy sobą temperamentem i wynikającymi z niego potrzebami. W świecie psów nie jest inaczej.

Labrador, podobnie jak boder collie, rhodesian, owczarek niemiecki, doberman, chart angielski i wiele innych ras, należy do bardzo aktywnych psów. Uwielbia długie spacery, wędrówki, aportowanie, frisbee, wszelką formę aktywności ruchowej. Wtedy czuje się szczęśliwy. Wielkim nieporozumieniem jest branie pod dach aktywnego psa, jeśli sami nie lubimy się ruszać, a preferowaną formą relaksu jest leniuchowanie. Najczęściej wynika to z niewiedzy, jaki jest temperament psa, na którego się decydujemy lub też z chęci zmiany własnych przyzwyczajeń. Najdziwniejsze w tym wszystkim jest to, że pies i tak będzie nas bezwarunkowo kochał, mimo że nie damy mu tego, czego pragnie najbardziej.

To niedzielne spotkanie stało się dla mnie impulsem do wyselekcjonowania ras psów, które potrzebują zdecydowanie mniej aktywności ruchowej. Nie oznacza to wcale, że nie trzeba wychodzić z nimi na spacer, ale te psy są z natury albo spokojniejsze i nie potrzebują aż tak dużo ruchu, albo mimo swojej żywotnej natury zaspokoją się krótkim spacerem i zabawą w domu. 

10 ras dla mało aktywnych właścicieli

Shih tzu

Lhasa apso

Chihuahua

Bullmastif

Mops

Mastif neapolitański

Mastif pirenejski

Chow chow

Buldog angielski

Eurasier

Na koniec krótka refleksja. Może dzięki temu wpisowi uzmysłowię innym, że decydując się na psa powinniśmy szukać takiego, który odpowiada naszemu temperamentowi. Z pewnością spotkana przeze mnie para kocha swojego psa, nie mam prawa sądzić, że jest inaczej, ale moim zdaniem w przyszłości powinni wybrać zupełnie inną rasę.

źródło: podajlape.pl, merrylog.com, wikipedia.org