Rasy psów: Jamnik

Jamnik

Klasyfikacja FCI: Grupa IV. Jamniki. Sekcja 1. Jamniki.

Nr FCI: 148

WYGLĄD:

Jamniki występują w trzech wielkościach (króliczy, miniaturowy, standardowy) oraz trzech typach sierści (gładkowłosy, długowłosy, szorstkowłosy). Wliczając w to umaszczenia, można spotkać aż 27 odmian tej rasy! Jamniki ważą do 9 kg, a ich wysokość w kłębie powinna wynosić od 17 do 25 cm. Rasa ta charakteryzuje się krótkimi łapami i niskim osadzeniem tułowia. Ciało tych psów jest zwarte i muskularne.

HISTORIA:

Dokładna historia jamnika nie jest znana. Sympatycy rasy utrzymują, że pochodzi ona ze starożytnego Egiptu. Wizerunki psów podobnych do jamników pojawiały się na malowidłach w świątyniach tej cywilizacji.

Obecna forma tych psów pochodzi z Niemiec. Jamnik to dosłownie "pies borsuczy". Pierwsze wzmianki o rasie pochodzą z V-IX wieku - w prawach rodowych była mowa o karze grzywny za zabicie psa polującego pod ziemią. Można znaleźć je również na drzeworycie z 1561 roku.

Jamniki po raz pierwszy na wystawie pokazały się trzysta lat później, w 1876 roku. W 1877 niemieccy kynolodzy zatwierdzili pierwszy wzorzec rasy. Trzy lata później powstała księga rodowodowa. Umieszczono w niej ponad 300 przedstawicieli rasy. W 1888 roku założono Deutscher Teckelklub (Niemiecki Klub Jamnika).

W 1895 roku wprowadzono podział jamników ze względu na rodzaj sierści: krótkowłose, długowłose i szorstkowłose oraz ze względu na wagę: ciężki, średni i lekki (obecnie standardowy, miniaturowy i króliczy). W przypadku wagi, kryterium stanowi obwód klatki piersiowej. Pomiaru dokonuje uprawniony do tego sędzia kynologiczny, gdy pies ma więcej niż 15 miesięcy.

Jamniki długowłose pojawiły się w połowie XIX wieku. Otrzymano je po skrzyżowaniu odmiany krótkowłosej z angielskimi lub niemieckimi spanielami. Odmiana szorstkowłosa powstała z krótkowłosego jamnika, dandie dinmont terriera i sznaucera miniaturowego.

TEMPERAMENT:

Są to psy niezależne, odważne i samodzielne. Z reguły są ufne, nawet w stosunku do obcych. Podejrzane osoby mogą zostać przez nich obszczekane. Nie lubią samotności. Zabawę dzieci z szczeniakami trzeba nadzorować, ponieważ łatwo można je skrzywdzić. Jamniki długowłose różnią się charakterem od swoich kuzynów. Są łagodniejsze i spokojniejsze.

PROBLEMY ZDROWOTNE:

Psy odmiany króliczej mogą być mniej odporne od większych psów; w zimie potrzebują ubranek, a opuszki łap muszą być smarowane tłustym kremem. Zazwyczaj znoszą i wysokie i niskie temperatury. Jamniki mogą cierpieć na postępujący zanik siatkówki (PRA) i kataraktę. W Polsce nie wymaga się od hodowców badania wzroku, ale większość i tak je robi. Lepiej wybrać się do hodowli, która może zapewnić spokój o wzrok naszego przyszłego pupila.

PIELĘGNACJA:

Odmiana krótkowłosa nie wymaga specjalistycznej pielęgnacji. Odmiana długowłosa i szorstkowłosa już tak. Samce pierwszej z nich linieją jesienią, a u suczek jest to związane z cyklem płciowym. Należy je czesać co kilka dni średnio gęstym metalowym grzebieniem. Psy drugiej odmiany można spotkać w krótkiej i nieco dłuższej sierści. Pierwsza z nich wymaga czesania raz czy dwa na miesiąc. Druga potrzebuje trymowania na całym ciele. Nie należy podcinać włosów, ponieważ stracą typową dla siebie strukturę!

IDEALNY DOM:

Mimo niewielkiego rozmiaru, jamniki będą czuły się zdecydowanie lepiej poza miastem, w okolicy, gdzie będą mogły się wybiegać. Mogą jednak mieszkać w mieszkaniu. Właściciel powinien być osobą aktywną, która będzie spędzać dużo czasu ze swoim pupilem.

AKTYWNOŚĆ:

Są to psy bardzo żywiołowe i posiadające silny instynkt myśliwski. Jamniki lubią długie spacery, aportowanie i pływanie. Duża dawka ruchu zapobiega otyłości i wzmacnia mięśnie kręgosłupa, co jest bardzo ważne.

WYCHOWANIE:

Ze względu na swój uparty charakter jamniki nie są prostymi psami do ułożenia. Ich tresura może być trudna. Warto zacząć ją jak najwcześniej.

źródło: wikipedia.org, Ilustrowana Encyklopedia Psów Rasowych, psy.pl

Produkty dedykowane jamnikom: