Rasy psów: Chart Afgański (Afghan Hound)

deviantart.com

Chart Afgański (Afghan Hound)

Klasyfikacja FCI: Grupa X. Charty. Sekcja 1. Charty długowłose.
Nr FCI: 228

WYGLĄD:

Chart Afgański odznacza się jedwabistym i długim futrem, które powinno być często szczotkowane, a raz na miesiąc myte szamponem. Szeroko rozstawione kości, umożliwiają Afganom szybkie zwroty w pogoni i harmonijne, płynne susy- nawet po terenie skalistym. Ogólnie charty te mają wysoki, mocny tułów, wydłużony pysk z charakterystycznym „czubem” włosów na głowie i noszony elegancko ogon. Chód Afgana jest gładki i sprężysty, po prostu arystokratyczny.

HISTORIA:

Chart Afgański jest uważany za najstarszą rasę psa domowego. Według biblijnej opowieści, Noe, zabrał na swą arkę parę Afganów. Charta można oglądać na pochodzących z VI w. p.n.e. tkaninach, odnalezionych w Grecji, oraz na liczących około czterech tysięcy lat rysunkach, które odkryto na ścianach jaskiń w północno-zachodnim Afganistanie. Nawet egipski papirus z IV w. p.n.e. zawiera wzmiankę o tej rasie.

Nie wiadomo, czy Chart Afgański jest przodkiem wszystkich psów typu „greyhound”, czy też sam pochodzi od greyhound'a czyli Charta Angielskiego. Nic nie wiadomo, również o historii Afgana, w okresie między starożytnym Egiptem - skąd zgodnie wywodzi się jego rodowód, a momentem pojawienia się w Afganistanie, którego surowy klimat wpłynął na wykształcenie u tej odmiany Charta szaty o długim i jedwabistym włosie. Według niektórych znawców Chart Afgański został przywieziony do Afganistanu z Bliskiego Wschodu, przez kupców. Powszechna jest również teoria, że Afgan w którymś momencie rozwoju, został sparzony z Chartem Perskim Saluki - pustynnym psem myśliwskim, uważanym przez niektórych za najstarszego psa domowego.

Chart Afgański jest psem myśliwskich. W Afganistanie jest ceniony przez nomadów* za umiejętność wyszukania jelenia, wilka, dzikiej kozy, czy innego zwierzęcia, zamieszkującego na danym terenie. Wielkimi atutami Afgana na polowaniu są bystry wzrok i szybkość. Węch ma raczej słaby. W czasie polowania, myśliwi podążają za wysoko uniesionym ogonem Charta, zwinnie przedzierającego się przez zarośla. Chart afgański jest również używany do pilnowania stad owiec i wykorzystywany w służbie pogranicznej przy patrolowaniu granic Afganistanu.

Nazwa rasy pochodzi od nazwy kraju, z którego do Europy trafiły pierwsze okazy- Afganistanu. W roku 1907 Charta Afgańskiego sprowadził do Europy angielski kapitan John Barff. Zardin, bo tak wabił się pies Barffa, był pierwszym okazem Afgana, który został pokazany w Europie na wystawie psów. Zardin posłużył również jako model do opracowania wzorca rasy. W latach 20. naszego wieku Charty Afgańskie były bardzo popularnymi psami wystawowymi. W roku 1926 założony został Klub Charta Afgańskiego,  Afgan stał się bardzo modny w Ameryce, został uznany przez angielski Kennel Club, a następnie zatwierdzony w 1948.

W roku 1957 pies rasy Chart Afgański zdobył prestiżową nagrodę Best in Show ("Najlepszy Pies Wystawy") na Westminster Dog Show, co przyczyniło się do zwiększenia popularności tej pięknej rasy. Wzrost zainteresowania Chartem Afgańskim przypadł na okres młodzieżowej subkultury lat 60. Afgan stał się wówczas modnym dodatkiem dla ludzi, którzy niestety rzadko rozumieli jego naturę czy potrzeby - liczył się dla nich tylko jego jakże majestatyczny wygląd.

TEMPERAMENT:

Afgan kocha komfort i bez trudu wyszuka sobie najwygodniejszy fotel w mieszkaniu, na swoje legowisko. Potrzebuje dużo miłości. Lubi być obdarzony wylewnymi uczuciami i jest wprost zachwycony, gdy poświęca mu się dużo uwagi. W stosunku do obcych, potrafi odnosić się jednak z pewną rezerwą. Niektóre osobniki mogą być wręcz nieśmiałe.

Afgan często sprawia wrażenie melancholijnie, tajemniczo zapatrzonego w dal, pochłoniętego własnymi myślami, co w połączeniu z jego niezależnym i zwariowanym charakterem, często kończy się gwałtownym, zupełnie nieoczekiwanym zrywem w pogoni za lecącym motylem, czy spadającym liściem. 

PROBLEMY ZDROWOTNE:

Charty narażone są na kilka problemów zdrowotnych takich jak - zaćma, martwicze uszkodzenie rdzenia kręgowego, niedokrwistość serca.

PIELĘGNACJA:

Sierść Charta Afgańskiego wymaga specjalnej troski. Dorosłe osobniki należy szczotkować, co 2-3 dni - szczególną uwagę należy poświęcić uszom i ich okolicom, oraz raz na miesiąc myć szamponem.

IDEALNY DOM:

Charty Afgańskie są przyjazne w stosunku do dzieci. Nie przepadają jednak za małymi zwierzątkami. Afgany są ciche w domu, jednak potrzebują przestrzeni, aby się wybiegać.

AKTYWNOŚĆ:

Tak jak wspomniałam - ciche w domu, ale czynne i żwawe na świeżym powietrzu, uwielbiające zabawy w ruchu.

WYCHOWANIE:

Afganowi trzeba wyraźnie uświadomić, gdzie jest jego miejsce w relacji pan - pies, gdyż w innym przypadku, jak na prawdziwego króla psiej rodziny przystało, postara się zapanować nad otoczeniem. Tresura musi być jednak łagodna i stonowana, ze względu na dużą inteligencję i wrażliwość tej rasy. 

* Nomadowie - ludy pasterskie i zbieracko-łowieckie, prowadzące koczowniczy tryb życia.

źródło: rasy-psow.com, zdjęcie: © Olga5