Rasy psów: Beagle

deviantart.com

Beagle (English Beagle)

Klasyfikacja FCI: Grupa VI. Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne. Sekcja 1. Psy gończe. Podsekcja 1.3. Małe psy gończe. 

Nr FCI: 161

WYGLĄD:

Psy tej rasy mają prostą linię grzbietu, krótkie, mocne i szczupłe lędźwie. Ich klatka piersiowa jest głęboka. Beagle ma dużą głowę i duże, szeroko rozstawione ciemnobrązowe lub orzechowe oczy. Długie uszy są zaokrąglone na końcach, sięgają czubka nosa. Średniej długości ogon jest silny, noszony wesoło, ale nie zakręcony ponad grzbietem. Szata beagle'a jest krótka, wodoodporna i bardzo gęsta. Można spotkać go we wszystkich umaszczeniach spotykanych u ras gończych poza wątrobianym. Z reguły są dwukolorowe bądź trójkolorowe.

HISTORIA:

Beagle to jedna z najstarszych ras psów gończych. Nazwa ich rasy wywodzi się z jednego z tych trzech słów (badacze nie są do końca pewni) - celtyckiego beag co oznacza mały, francuskiego begueule czyli rozwarte gardło bądź starofrancuskiego słowa begle co oznacza ktoś, kto nieustannie kwili.

Mimo, że pochodzenie beagle'i nie jest znane to część badaczy sądzi, że ich przodkowie mogą wywodzić się ze starożytnej Grecji, skąd przetransportowano ich do Francji. Francuscy Normanowie posługiwali się psami gończymi do polowań na zające. W 1066 r. mogli przybyć z ich pomocą do Anglii, gdzie zostały skrzyżowane z angielskimi rasami gończymi i harrierem.

Kiedyś beagle były podzielone na dwie odmiany, duże (vaches, buck hounds) oraz małe (pocket beagles, Elizabeth beagles). Pocket beagles nie mógł przekraczać 30 cm w kłębie. Cieszyły się ogromną sympatią królowej Elżbiety I, która trzymała całą sforę tych psów (stąd też wywodzi się ich druga nazwa). Niestety kieszonkowa odmiana nie przetrwała I wojny światowej.

Pomimo swojej myśliwskiej przeszłości, której tradycja do dnia dzisiejszego jest dochowywana, obecnie rasa ta jest psem rodzinnym, towarzyszem, który będzie podążał śladem pantofli swego pana.

TEMPERAMENT:

Rasa ta jest posłuszna i szybko chłonie wiedzę, ale ma w sobie nieco upartości. Jest wiernym towarzyszem rodziny. Jest towarzyski i nie przeszkadza mu obecność innych psów. Nie lubi jednak innych, szczególnie małych, zwierząt (np. chomik, myszka itp), na które może spróbować zapolować. Beagle to dość szczekliwa rasa. To doskonały kompan dla dzieci, który uwielbia pieszczoty. Jest wesoły i kocha się bawić. Czasami łatwo się obraża i nie zapomina łatwo urazy. 

PROBLEMY ZDROWOTNE:

Głównym problemem zdrowotnym, który może pojawić się u tej rasy to otyłość (przy niewłaściwej diecie), infekcje, osłabienie systemu immunologicznego i choroby genetyczne. Bardzo rzadko spotyka się choroby takie jak: dysplazja, dziedziczne choroby oczu, choroby serca i padaczka.

PIELĘGNACJA:

Ich długie zwisające uszy są podatne na infekcje bakteryjne lub grzybicze. Poza regularnym czyszczeniem uszu potrzebują wyczesywania sierści, okresowego kąpania oraz mycia zębów (aby uniknąć osadzania się kamienia nazębnego). 

IDEALNY DOM:

Beagle to psy, które nadają się do mieszkania w bloku. Jednak, gdy nie mają dla siebie całego domu z ogrodem muszą mieć zapewnione zajęcie, które zastąpi im polowanie.

AKTYWNOŚĆ:

Te psy zaliczają się do ras aktywnych i bardzo żywych. Potrzebują ogromnej dawki ruchu. Niezapewnienie jej może prowadzić do otyłości oraz nadmiernego niszczenia przedmiotów w domu. 

WYCHOWANIE:

W wychowaniu beagle'a trzeba stawiać nacisk na konsekwentność. Wymaga on dużej cierpliwości oraz dobrego podejścia. Psy tej rasy nie chcą się łatwo podporządkować. Są samodzielne i mają skłonności do włóczęgostwa.

źródło: wikipedia.org, rasy-psow.com, zdjęcie: © intenseblue98rt

POLECAM KSIĄŻKĘ: 

Dowiesz się więcej o rasie

Karma dla dorosłego psa