Rasy Psów: Akita Amerykańska

deviantart.com

Akita Amerykańska

Klasyfikacja FCI: Grupa V. Szpice i psy w typie pierwotnym. Sekcja 5. Szpice azjatyckie i rasy pokrewne. 

Numer FCI: 344 

WYGLĄD: 

Akita to pies o dużej masie i mocnej budowie. Charakterystyczna dla tej rasy jest głowa, w kształcie dwóch odwróconych równobocznych trójkątów, stykających się ze sobą podstawą. Sierść średniej długości składa się z twardego włosa okrywowego i miękkiego podszerstka. U Dużych Psów Japońskich dopuszczalne są wszystkie typy umaszczenia. Przy umaszczeniu pinto (łaciate) kolor powinien zajmować 1/3 powierzchni bieli.

HISTORIA:

Historia rozwoju Akit Amerykańskich, dawniej zwanych Dużymi Psami Japońskimi, jest początkowo wspólna z dziejami Akit Japońskich. Od 1603 r. w regionie Akita używano do walk średniej wielkości psów, przeznaczonych do polowania na niedźwiedzie (Akita Matagi). Począwszy od 1868 roku, krzyżowano tę rasę z psami Tosa oraz z Mastiffami. W efekcie, zwiększyły się rozmiary Akit. Ale zatracone zostały cechy charakterystyczne dla Szpiców.

W 1908 r. zakazano walk psów, ale mimo to Akity przetrwały i były nadal rozwijane jako duża rasa japońska. W 1931 r. wytypowano dziewięć najlepszych psów tej rasy i uznano je za "pomnik przyrody". Podczas II wojny światowej psie skóry były stosowane do produkcji wojskowych mundurów. Policja zarządziła łapanki i konfiskatę wszystkich psów z wyjątkiem Owczarków Niemieckich, przeznaczanych do celów militarnych. Niektórzy miłośnicy Akit próbowali obejść prawo krzyżując swoje psy z owczarkami. Po zakończeniu wojny liczba Akit drastycznie spadła i jako rasa, podzielona została na trzy typy: Akita Matagi, Akita do walk psów, Owczarko-Akita.

Podczas odtwarzania rasy po wojnie, Kongo-go z linii DEWA cieszył się krótką, ale spektakularną popularnością. Wiele Akit z linii DEWA, których wygląd wskazywał na pokrewieństwo z Mastiffami i Owczarkami Niemieckimi zostało zabranych do Stanów Zjednoczonych przez personel wojskowy. Akity z linii DEWA, inteligentne i łatwo dostosowujące się do różnych warunków fascynowały amerykańskich hodowców i liczba psów z tej linii zwiększała się wraz z rosnącym nią zainteresowaniem. W 1956 r. założono Amerykański Klub Akity (Akita Club of America – ACA), zaś AKC (American Kennel Club) uznał rasę (wpis do księgi hodowlanej i normalny status na wystawach) w październiku 1972 r. Japoński Kennel Club (JKC) i AKC nie przeprowadziły wtedy żadnych uzgodnień, dotyczących wzajemnego uznawania pochodzenia i rodowodów Akit, co spowodowało zakaz sprowadzania nowych psów z Japonii. Dlatego też Akity w USA stały się zupełnie inne niż w Japonii – kraju pochodzenia rasy. W ten sposób w Stanach rozwinęła się własna odmiana, której cechy charakterystyczne i typ pozostają nie zmienione od 1955 r., co silnie kontrastuje z sytuacją Akit w Japonii, gdzie krzyżowano je z Akitami Matagi celem odtworzenia oryginalnego typu rasy.

TEMPERAMENT:

Akita to z natury psy czujne i ciche. Nieufne wobec obcych, lubią towarzystwo właścicieli, jednak nie są nachalne i nie domagają się nieustannych pieszczot. Potrafią zająć się same sobą. Mogą być agresywne dla innych psów. Lojalny i wierny- wspaniały towarzysz na całe życie. Akity są obdarzone niezwykłą pomysłowością.

PROBLEMY ZDROWOTNE:

Generalnie są to odporne i zdrowe psy, zdarzają się jednak pewne choroby, o których występowaniu właściciele powinni wiedzieć: młodzieńcze zapalenie wielostawowe, choroby oczu (mikroftalmia, RD, PRA, katarakta), niedoczynność tarczycy, wywinięcie powieki, dysplazja stawów, zerwanie więzadła krzyżowego kolana. U tej rasy występują również różne uczulenia.

PIELĘGNACJA:

Pielęgnacja sierści Akity, oprócz występujących dwa razy w roku okresów intensywnego lnienia, nie wymaga dużych nakładów pracy.

IDEALNY DOM:

Duży Japoński Pies wcale nie musi mieszkać w domu z ogrodem. Po odpowiedniej dawce ruchu i zabawy, chociażby w parku, nadaje się również do mieszkania w bloku, tym bardziej, że nie jest to pies hałaśliwy. Wybieganie Akity jest jednak bardzo ważne, gdyż znudzony i źle wychowany Duży Japoński Pies może wyrządzić sporo szkód w mieszkaniu. Wszyscy członkowie rodziny powinni akceptować godność i niezależność tej rasy.

AKTYWNOŚĆ:

Akita nie są tak szalone jak terierki, ale mają jednak sporą dawkę energii. Ważne są więc spacery i zabawa na świeżym powietrzu.

WYCHOWANIE:

Akita wymaga odpowiedniego szkolenia i socjalizacji, już od najmłodszego okresu szczenięcego. Jest chętny w szkoleniu i łatwo się uczy. Potrzebuje jednak doświadczonego, spokojnego, ale konsekwentnego opiekuna. Bardzo ważne jest pozytywne wzmocnienie podczas szkolenia, gdyż ostre wychowanie, może doprowadzić do agresji. Potrzebuje dużo miłości i cierpliwości, nie lubi powtarzających się w kółko tych samych ćwiczeń- potrafi być uparty i nie wykonywać więcej tego zadania.

źródło: wikipedia.org, podajlape.pl, euroanimal.eu, zdjęcie: © elektra96