Rasy psów: Buldog francuski
Klasyfikacja FCI: Grupa IX. Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 11. Buldog francuski.
Nr FCI: nr 101
WYGLĄD:
Buldog francuski to niewielki pies o krótkim tułowiu, mocny i zwarty. Ma szeroki i prosty grzbiet, krótkie lędźwie i głęboką klatkę piersiową. Czaszka jest szeroka, przełom czołowo-nosowy wyraźnie zaznaczony, nos duży. Okrągłe, dość duże oczy mają ciemny kolor. Średniej wielkości uszy, szerokie u nasady, są uniesione. Krótki ogon, osadzony nisko, nie przekracza linii grzbietu, nawet jeśli pies jest w ruchu. Buldog francuski waży średnio 8-14 kg. Jego sierść jest przylegająca, włos gładki, błyszczący i miękki. Występuje w umaszczeniu płowym z ciemną maską, pręgowanym z białymi znaczeniami i czarno-białym.
HISTORIA:
Historia buldoga francuskiego wcale nie jest taka oczywista, jak na nią wskazuje nazwa rasy. Większość kynologów uważa, że buldogi francuskie są rasą stosunkowo młodą, pochodzącą z XIX wieku, a za miejsce jej powstania uważają Francję. Nie ma jednak zgodności, co do tego skąd buldogi przybyły do Francji i jakie rasy złożyły się na jej powstanie. Jedni twierdzą, że buldog francuski pochodzi od małego buldoga angielskiego, zabranego do Francji przez poszukujących pracy angielskich robotników przemysłu włókienniczego, skrzyżowanego z różnymi psami używanymi do tępienia gryzoni i małymi dogowatymi z północnej Francji i Belgii. Inni uważają, że jest wynikiem krzyżówki buldoga angielskiego z terierami i prawdopodobnie mopsami. Istnieje również hipoteza, że jego rodowód przedstawia się zupełnie inaczej, a mianowicie do Francji przybyły z Hiszpanii, a tam pojawił się wraz z okrętami kursujący w XV wieku między Europą a Ameryką Południową. Na potwierdzenie tej hipotezy przywołuje się znaleziska odkryte podczas pracy wykopaliskowych w Peru, pochodzące z okresu prekolumbijskiego i przedstawiające psa nazwanego „chincha-buldogiem”, którego podobieństwo do buldoga francuskiego jest bezsporne. Na początku XVII wieku w Hiszpanii wybito medal z głową psa zbliżoną do głowy buldoga francuskiego. Oficjalnie jednak rasę uznaje się jako francuską z brytyjskim rodowodem.
Nr FCI: nr 101
WYGLĄD:
Buldog francuski to niewielki pies o krótkim tułowiu, mocny i zwarty. Ma szeroki i prosty grzbiet, krótkie lędźwie i głęboką klatkę piersiową. Czaszka jest szeroka, przełom czołowo-nosowy wyraźnie zaznaczony, nos duży. Okrągłe, dość duże oczy mają ciemny kolor. Średniej wielkości uszy, szerokie u nasady, są uniesione. Krótki ogon, osadzony nisko, nie przekracza linii grzbietu, nawet jeśli pies jest w ruchu. Buldog francuski waży średnio 8-14 kg. Jego sierść jest przylegająca, włos gładki, błyszczący i miękki. Występuje w umaszczeniu płowym z ciemną maską, pręgowanym z białymi znaczeniami i czarno-białym.
HISTORIA:
Historia buldoga francuskiego wcale nie jest taka oczywista, jak na nią wskazuje nazwa rasy. Większość kynologów uważa, że buldogi francuskie są rasą stosunkowo młodą, pochodzącą z XIX wieku, a za miejsce jej powstania uważają Francję. Nie ma jednak zgodności, co do tego skąd buldogi przybyły do Francji i jakie rasy złożyły się na jej powstanie. Jedni twierdzą, że buldog francuski pochodzi od małego buldoga angielskiego, zabranego do Francji przez poszukujących pracy angielskich robotników przemysłu włókienniczego, skrzyżowanego z różnymi psami używanymi do tępienia gryzoni i małymi dogowatymi z północnej Francji i Belgii. Inni uważają, że jest wynikiem krzyżówki buldoga angielskiego z terierami i prawdopodobnie mopsami. Istnieje również hipoteza, że jego rodowód przedstawia się zupełnie inaczej, a mianowicie do Francji przybyły z Hiszpanii, a tam pojawił się wraz z okrętami kursujący w XV wieku między Europą a Ameryką Południową. Na potwierdzenie tej hipotezy przywołuje się znaleziska odkryte podczas pracy wykopaliskowych w Peru, pochodzące z okresu prekolumbijskiego i przedstawiające psa nazwanego „chincha-buldogiem”, którego podobieństwo do buldoga francuskiego jest bezsporne. Na początku XVII wieku w Hiszpanii wybito medal z głową psa zbliżoną do głowy buldoga francuskiego. Oficjalnie jednak rasę uznaje się jako francuską z brytyjskim rodowodem.
Buldogi francuskie w pierwszym okresie swego istnienia uchodziły za psy plebejskie, bowiem ich hodowlą zajmowali się zbieracze szmat, tkacze i woźnicy. Zmiana ich statusu nastąpiła w chwili, gdy angielski król Edward VII stał się posiadaczem buldoga francuskiego, co zostało uwiecznione na obrazie Toulouse-Lautrec’a.
Rasa z trudem walczyła o oficjalne uznanie, co nastąpiło w 1898 roku i odtąd stała się chlubą hodowlaną Francji zwaną buldog francuski.
TEMPERAMENT:
Buldog francuski to typowo rodzinny pies, który czuje się członkiem rodziny i obcowanie z nią sprawia mu największą przyjemność. Nie powinien być pozbawiony kontaktu z rodziną. Jest uczuciowy i zaborczo zazdrosny wobec właściciela, członków rodziny, a nawet własnych zabawek, Nie lubi, gdy się nim nie zajmujemy, a jego błagający i skrzywdzony wzrok sprawia, że jest w stanie wymusić wszystko od swojego właściciela. Jego wesoła natura i wytrzymałość sprawiają, że idealnie nadaje się do zabaw z dziećmi. Wygląda groźnie, ale w rzeczywistości jest bardzo łagodny.
PROBLEMY ZDROWOTNE:
Ma skłonności do chorób skóry i oczu. Przekarmiany może mieć problemy z dyskopatią. Nadmierny wysiłek może prowadzić do chorób serca i układu oddechowego.
PIELĘGNACJA:
Ze względu na krótką kufę, wymaga specjalnej pielęgnacji okolic pyska. Również oczy wymagają regularnej pielęgnacji. Nie wolno go przekarmiać, bo nadwaga jest dla niego groźna. Należy go codziennie szczotkować i kąpać co dwa-trzy miesiące.
IDEALNY DOM:
Buldog francuski będzie się dobrze czuł w domu z ogródkiem, ale idealnie nadaje się do bloków, nawet do małego mieszkania. Nie znosi samotności, więc z powodu przywiązania do rodziny powinien jej towarzyszyć jak najczęściej. Jest psem uważnym i na ogół mało szczekającym.
AKTYWNOŚĆ:
Pies tej rasy nie jest typem sportowca, więc nie powinien być zmuszany do biegania i długich spacerów. Z powodu krótkiej kufy i problemów z oddychaniem będzie lepiej, aby unikał zbytniego wysiłku. Jest wrażliwy na upał, więc należy unikać wychodzenia na zewnątrz w gorące dni.
WYCHOWANIE:
Buldog francuski jest psem inteligentnym, co sprawia, że jego szkolenie nie jest trudne. Trzeba jednak pamiętać, że z natury jest dość uparty, dlatego lepsze efekty osiągniemy poprzez zachętę do konkretnych zachowań, a nie poprzez zmuszanie. Jego upór wymaga od właściciela konsekwencji w działaniu.
TEMPERAMENT:
Buldog francuski to typowo rodzinny pies, który czuje się członkiem rodziny i obcowanie z nią sprawia mu największą przyjemność. Nie powinien być pozbawiony kontaktu z rodziną. Jest uczuciowy i zaborczo zazdrosny wobec właściciela, członków rodziny, a nawet własnych zabawek, Nie lubi, gdy się nim nie zajmujemy, a jego błagający i skrzywdzony wzrok sprawia, że jest w stanie wymusić wszystko od swojego właściciela. Jego wesoła natura i wytrzymałość sprawiają, że idealnie nadaje się do zabaw z dziećmi. Wygląda groźnie, ale w rzeczywistości jest bardzo łagodny.
PROBLEMY ZDROWOTNE:
Ma skłonności do chorób skóry i oczu. Przekarmiany może mieć problemy z dyskopatią. Nadmierny wysiłek może prowadzić do chorób serca i układu oddechowego.
PIELĘGNACJA:
Ze względu na krótką kufę, wymaga specjalnej pielęgnacji okolic pyska. Również oczy wymagają regularnej pielęgnacji. Nie wolno go przekarmiać, bo nadwaga jest dla niego groźna. Należy go codziennie szczotkować i kąpać co dwa-trzy miesiące.
IDEALNY DOM:
Buldog francuski będzie się dobrze czuł w domu z ogródkiem, ale idealnie nadaje się do bloków, nawet do małego mieszkania. Nie znosi samotności, więc z powodu przywiązania do rodziny powinien jej towarzyszyć jak najczęściej. Jest psem uważnym i na ogół mało szczekającym.
AKTYWNOŚĆ:
Pies tej rasy nie jest typem sportowca, więc nie powinien być zmuszany do biegania i długich spacerów. Z powodu krótkiej kufy i problemów z oddychaniem będzie lepiej, aby unikał zbytniego wysiłku. Jest wrażliwy na upał, więc należy unikać wychodzenia na zewnątrz w gorące dni.
WYCHOWANIE:
Buldog francuski jest psem inteligentnym, co sprawia, że jego szkolenie nie jest trudne. Trzeba jednak pamiętać, że z natury jest dość uparty, dlatego lepsze efekty osiągniemy poprzez zachętę do konkretnych zachowań, a nie poprzez zmuszanie. Jego upór wymaga od właściciela konsekwencji w działaniu.
źródło: http://www.draczyn.com/, http://psiarada.deviantart.com/
Karma dla buldoga francuskiego
Karma dla buldoga francuskiego
Buldog francuski dorosły pies |
Buldog francuski junior |
Dziękuję ,że napisałyście post o tej rasie , długo na niego czekałam.:)
OdpowiedzUsuńhttp://domisbloog.blogspot.com
Cudowny piesek. Jak ja bym chciał mieć takiego przyjaciela.
OdpowiedzUsuńSzukałam opinie o buldożku, a rozpisałam się w zakładce "pomeranin".
OdpowiedzUsuńMocno się zastanawiamy nad tą rasą. Zdziwił mnie tylko pkt. aktywność, na stronie na której robiłam "dopasowanie rasy" był w kategorii "wymaga aktywności" co się kłóci z informacją"nie jest typem spacerowicza"- czy chodzi tu o spacery powyżej godziny? Czy jest to po prostu typ psa siusiu i do domu?
typ spacerowicza - zapewne nie w upalne dni, bardzo szybko się męczą, szukają cienia, w takie dni wchodzą w grę dłuższe spacery rano, wieczorem, juz wczesną wiosną gdy temperatura sięga niespełna 20 stopni piesek może wracać do domu zdyszany, upragnione miejsce kafelki, jesien, zima szaleństwo na sńiegu, polecam - kochana rasa, przyjaciel jakich mało
UsuńMyślę, że to trochę kwestia rasy, a trochę przyzwyczajenia. Rzeczywiście buldog francuski bardzo się męczy w wysokich temperaturach i upałów zawsze trzeba unikać. Jednak samo spacerowanie to zależy do czego psiak jest przyzwyczajony. Jeśli od szczeniaczka jest przyzwyczajony do spacerów i uroków przebywania na powietrzu, to spacery nie będą się kończyły na "siku, kupka". Jeśli jednak prowadzi leniwy styl zycia, który może być powiązany z lenistwem właściciela, spacerki mogą kończyć się na słodkim wylegiwaniu się na trawie.
OdpowiedzUsuńPiękna rasa, ale tylko dla tych którzy mają dużo czasu. Nie są to psy które położą się samotnie w kąciku. Są bardzo kochane, towarzyskie, absorbujące i potrzebujące nieustannej uwagi. Ja porównuje mojego Vigo do trzylatka, który nigdy nie dojrzeje. Ale zjechał ze mną już kawał świata i kocham go nad życie :)
OdpowiedzUsuńzgadzam się z tym, że lepsze efekty tresury u buldożka francuskiego osiągniemy przez zachęty i nagrody niż przez przymus!
OdpowiedzUsuńBuldog francuski nie należy do łatwych ras.
OdpowiedzUsuńCiekawy artykuł
OdpowiedzUsuńŚwietny artykuł, buldogi są bardzo słodkie, bardzo mi się podobają :D
OdpowiedzUsuńSuper wpis!
OdpowiedzUsuńSuper wpis!
OdpowiedzUsuń