Rasy psów: Yorkshire Terrier

Yorkshire Terrier

Klasyfikacja FCI: Grupa III. Teriery. Sekcja 4. Teriery miniaturowe.

Nr FCI: nr 86 

WYGLĄD:

Ten miniaturowy piesek o pięknym, długim, jedwabistym włosie ma zwartą i proporcjonalną budowę ciała. Uszy małe, szpiczaste, w kształcie litery „V”. Głowa psa jest niewielka, płaska, z niezbyt długą kufą. Ciemne oczy yorka są średniej wielkości i skierowane do przodu. Charakterystyczne umaszczenie jest ciemnostalowo-niebieskie, z płowym podpalaniem głowy i klatki piersiowej. Ogon dawniej było kopiowany, obecnie pozostawiony jest długi, noszony ponad linią grzbietu. Yorki ważą przeciętnie od 2,2 kg do 3,1 kg i mają około 22 cm. Żyją średnio 15-16 lat.  

HISTORIA:

Yorki są rasą stosunkowo młodą, a mimo to słabo znane są jej początki. Przodkami dzisiejszych yorków są maltańczyk i teriery: sky, dandie dinmont, clydesdale i waterside terrier. Po raz pierwszy psy te zostały wyselekcjonowane na północy Anglii i służyły do tępienia szkodników. Górnicy, którzy je hodowali, szybko zorientowali się, że mogą wykorzystać największy atut yorków jakim jest ich uroda i zainteresować rasą arystokratów. Wkrótce yorki zyskały ogromną popularność wśród wyższych sfer. W XIX wieku yorki ważyły 5-6 kilogramów. Zwracano uwagę szczególnie na ich walory estetyczne, szczególną wagę przywiązując do sierści. W miarę upływu czasu hodowano coraz mniejsze psy, z coraz dłuższym włosem, takie jakie znamy obecnie.   Pierwsza wzmianka na temat tej rasy we francuskiej księdze rodowodowej pochodzi z 1885 r., a już rok później została uznana przez Brytyjski Związek Kynologiczny. W 1989 r. FCI postanowiła je przenieść z grupy psów do towarzystwa do grupy terierów.

TEMPERAMENT:

Ten żywiołowy pies jest bardzo ciekawski, ciągle szuka przygód, przez to często popada w kłopoty. Należy do psów hałaśliwych, lubiących szczekać. Jest inteligentny, szybko się uczy i chętnie aktywnie spędza czas ze swoim opiekunem. Lubi się popisywać. Jego słodki wygląd działa czasem myląco. Potrafi być kapryśny i uparty. Nie boi się i w razie problemów jest gotowy do konfrontacji.   

PROBLEMY ZDROWOTNE:

Z uwagi na swój rozmiar często zdarzają się u yorków problemy ortopedyczne, np. zwichnięcia rzepki. Pojawiają się również choroby dziąseł i mają skłonność do próchnicy. U yorka pojawia się tzw. kichnięcie wsteczne. Kiedy powietrze gwałtownie dostaje się do nosa, pies wydaje z siebie dziwny dźwięk, przypominający odgłos gęsi. Najczęściej jest to niegroźne i po kilkunastu sekundach zanika samoistnie. Yorki mają niską tolerancję na mrozy, dlatego w zimie muszą mieć ubranko. Średnio znoszą upały.     

PIELĘGNACJA:

Jego długi włos wymaga codziennego czesania, delikatnie, kosmyk po kosmku, a także częstych kąpieli. Pielęgnacja przystrzyżonego yorka jest znacznie łatwiejsza. Warto przycinać włosy na pyszczku, by nie przyklejało się do niego jedzenie.

IDEALNY DOM:

York jest idealnym towarzyszem dla osób starszych i samotnych, które nie przebywają długo poza domem lub mogą zabierać ze sobą psa. Uważany jest za psa hipoalergicznego z tego względu, że nie ma sierści, a jego włos przypomina ludzki. Na jego skórze jest mniej złuszczonego naskórka, który najczęściej bywa przyczyną alergii. Jeśli w domu są małe dzieci, powinniśmy nadzorować ich zabawę, bo yorki mają skłonność do podgryzania.      

AKTYWNOŚĆ:

Yorki są psami pełnymi wigoru i zawsze w dobrym humorze, ze skłonnością do psot. Można z nim się bawić i ćwiczyć w domu, ale jak każdy pies wymaga spacerów. Ma delikatną tchawicę, dlatego nie powinien nosić obroży.

WYCHOWANIE:

Yorki bywają uparte, a czasem nawet krnąbrne, dlatego szkolenie powinno być stanowcze, ale delikatne. Szkolenie tej rasy nie jest trudne, bo są inteligentne i szybko pojmują, czego się od nich wymaga.

Źródło: Encyklopedia psów rasowych, Psy rasowe, tapeciarnia.pl

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O RASIE

 









KARMA DLA YORKÓW

Szczeniaki

Dorosły pies